ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΡΑΔΙΑ ΑΥΤΗ   

 ..................................................................................................................

Επιστρέψαμε στο εδώ από το… εδώ.

Λείψαμε όσο χρειάστηκε οι μηχανές να ξαποστάσουν.

   Και γω, έστω και με παλιωμένες, μα αναμμένες τις μέσα μου μηχανές, ευτύχησα δυο αποδράσεις καρδιάς. Στους Γαργαλιάνους και στο Χωματερό. Απέδρασαν κι οι ξενιτιές μου καταδώ και σμίξαμε…Φιλιά και αγκαλιές, γιατρικό για μετά που θα αλλάξει ο καιρός και θα πονάνε της καρδιάς οι αρμοί.

   Την πρώτη μου απόδραση θα τη βρείτε στη δεύτερη σελίδα.

Για τη δεύτερη στο Χωματερό, τη Πέμπτη που μας πέρασε, δεν πρόφτασα να γράψω. Μπορώ να μεταφέρω σε τούτη την ακρούλα, την συγκίνησή μου, για την δεύτερη βραδιά των εκδηλώσεων στο Χωματερό που διοργάνωσε ο σύλλογος του χωριού. .   

  Στο μεγάλο προαύλιο του σχολείου που είναι ΄΄κλειστό΄΄ κόσμος πολύς, και συγκίνηση περισσότερη. Τιμήθηκαν οι δάσκαλοι που υπηρέτησαν σ΄ αυτό το σχολείο. Και ήταν εκεί! Τρέμοντας θυμήθηκαν τα πρώτα χρόνια του έργου τους. Τιμήθηκαν και μαθητές. Μεγάλοι, γονείς πια. Τιμήθηκε και ο ποιητής του Χωματερού. Ο αγαπημένος μου Βασίλης Τερτίπης. Πολύ συγκινημένος, κατάφερε να αρθρώσει ένα ευχαριστώ με το κεφάλι χαμηλά, ο σεμνός ο άγιος της μοναξιάς. Για τον Τερτίπη και την ποίησή του μίλησε η καθηγήτρια κυρία Παναγιώτα  Κατσίβα. Ο λόγος της διεισδυτικός στην ποίηση του Τερτίπη, και η ανάγνωση των ποιημάτων του, ήχοι και χρώματα, που γοήτευσαν το κοινό.

    Συγχαρητήρια στο Σύλλογο του Χωματερού.

    Υ.Γ.

   '' Ήρωα, σύντροφε Μαγιακόφσκι

 Δεν θα βρούμε ποτέ πια

 μήτε Συ,  και γω

καθαρό πουκάμισο πλυμένο μαντήλι,

 λευκό φτερό,

 παιδικό γέλιο

κόκκινο λουλούδι

χρυσό φως… 

28 Αυγούστου    2006

ΣΟΦΙΑ   Ι. ΦΙΛΝΤΙΣΗ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

...........................................................................................................................................................

Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι, υπεύθυνοι του ΄΄Πολιτιστικού Συλλόγου Χωματερού΄΄,

Αγαπημένοι μου μαθητές!

Πέρασαν έξι μήνες από την αλησμόνητη εκείνη βραδιά που συναντηθήκαμε για να εκφράσετε σε όλους εμάς τους δασκάλους σας, την αγάπη σας η οποία παραμένει άφθαρτη σαράντα και πλέον χρόνια.

 Αγαπημένοι μου μαθητές, επιτρέψτε μου και μένα με τη σειρά μου να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και τα  θερμά  μου συγχαρητήρια για την πλούσια και πολυσχιδή δραστηριότητα σας στο πλαίσιο του συλλόγου  ''Πολιτιστικός Σύλλογος Χωματερού'' που ως σκοπό έχει να διατηρήσει την παράδοση, τις αξίες, αλλά και να συμβάλλει στην ανάπτυξη του τόπου μας.

  Με βαθιά εσωτερική συγκίνηση ενθυμούμαι την καλοκαιρινή εκείνη βραδιά που βρέθηκα τιμώμενη ανάμεσά σας. Ανάμεικτα συναισθήματα πλημμυρίζουν την ψυχή μου και το νου μου και χρωματίζουν το λογισμό μου.

 Αισθάνομαι τη δύναμη της αγάπη Σας και τη σημασία της απόφασής Σας να οργανώσατε αυτή τη λαμπρή τιμητική εκδήλωση. Ως γνωστόν η ευγνωμοσύνη τιμά τους ευγνωμονούντες. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και δημόσια τον καλό  Θεό για την ιερή βούλησή του να με αξιώσει να συναντήσω  τους αγαπημένους μου μαθητές σε μια επίσημη εκδήλωση μετά από τόσα χρόνια.

Επιθυμώ ως αντίδωρο της αγάπης σας και της δικής Σας παρουσίας, να ζητήσω την επιείκεια της υπομονής σας, και να εκφράσω το βάθος των συναισθημάτων  και των σκέψεών μου και να καταθέσω την ειλικρινή εξομολόγησή μου ενώπιόν Σας. Δανείζω λοιπόν τα χείλη μου στην ανάγκη της δικής σας ψυχής να εκφράσει το λόγο της δικής σας παρουσίας, στην τιμητική συνάντηση του Αυγούστου του έτους 2006.

  Μέσα από τις χαραμάδες της μνήμης μου  η σκέψη μου ταξιδεύει  στα χρόνια της νιότης μου, τότε που νεοδιόριστη δασκάλα στο σχολείο αυτό, δίδασκα εσάς τους μαθητές μου γράμματα και συνάμα σας μάθαινα να λειτουργεί μέσα σας ακατάπαυστα η αγάπη και ο πόνος για την αξία της ανθρώπινης υπόστασης στο πλαίσιο της πολύτιμης παιδαγωγικής σχέσης και της ελπίδας που μας έκανε δασκάλους και μαθητές, να ξεπερνάμε μύριες δυσκολίες στους χαλεπούς καιρούς της σκληρής πραγματικότητας ρης δεκαετίας του ΄50. Τότε που κύριο μέλημά μας ήταν να σας μαθαίνουμε όχι να σας επιβάλλουμε, να γίνετε όχι να κάνετε, να είσαστε  όχι να έχετε, και εγώ με τη  σειρά μου να μαθητεύω  στις αρετές σας και να στέκομαι συνοδοιπόρος στη πορεία της ζωής σας, να σας οδηγώ ακολουθώντας τις δικές σας ανάγκες. Γιατί τι άλλο ήταν η διδασκαλική ιδιότητα τα χρόνια εκείνα της αθωότητας παρά   η ιδιότητα  να μάχεσαι, να δημιουργείς , να μαθαίνεις, να αγαπάς χωρίς ιδιοτέλεια. Τότε που έπρεπε να περάσω το φουσκωμένο ποτάμι το πρωινό της Δευτέρας για να βρεθώ κοντά σας, και σεις τρέχατε να με προϋπαντήσετε με ένα μπουκέτο λουλούδια στα χέρια και με μάτια να αναβλύζουν λαχτάρα για τη ζωή.

 Και συνάμα διδασκόμουν από εσάς, ως δική σας μαθήτρια, την αθωότητα , την ειλικρίνεια, τον παιδικό ενθουσιασμό και την αγάπη για τη γνώση. Γνωρίσματα που σας βοήθησαν αφενός να ακολουθήσετε ο καθένας το δρόμο σας, να αδράξετε τη ζωή, να προκόψετε, να καταξιωθείτε στον επαγγελματικό στίβο αλλά αφετέρου να μείνετε ενωμένοι μεταξύ σας διατηρώντας επικοινωνία με τις ρίζες σας   και πρώτιστα να κρατήσετε βαθιά στη ψυχή σας ζωντανή την αγάπη σας για τους δασκάλους σας εις ένδειξη αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης των θυσιών της προσωπικής και οικογενειακής μας ζωής προκειμένου να σταθούμε δίπλα σας ως δεύτεροι γονείς.

 Ιστορική έμεινε η φράση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. ''Ο πατέρας μου , μου έδωσε το ζην ο  δάσκαλός μου το ευ ζην''.

   Η αγάπη αυτή, ομολογουμένως κατάθεση ψυχής, που δε διστάζει να εκφραστεί ακόμη και τούτη  την ώρα, από εσάς, μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε το δύσκολο μονοπάτι του υπολοίπου της ζωής μας και να ξεγελάμε την προοπτική του δυσοίωνου αφού τρόπον τινά κερδίσαμε την αθανασία μέσα από την κληρονομιά της ψυχής   μας  στα πρόσωπά σας.

Του παπά – Θόδωρου, του Διονύση, του Αποστόλη, της Παναγιώτας, της Ευγενίας, της Μαρίας και όλων των υπολοίπων μαθητών που τώρα η συγκίνηση με δυσκολεύει να αναφέρω μα τόσο αγαπώ.

 Αγαπημένοι μου μαθητές, τέτοιες στιγμές τα λόγια είναι περιττά. Επιτρέψτε  στην ταπεινότητά μου να αναφέρω δυο στίχους που πολύ αγαπώ και νομίζω ότι ταιριάζουν στη στιγμή. ''Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε''.

   Στις διάφανες φλέβες των λουλουδιών. Ακούσαμε το ρόδινο σφυγμό της αγάπης  να συγγενεύει με το αίμα μας.Ακούσαμε την καρδιά των εντόμων και των φύλλωννα πάλλει σιμά στην καρδιά μας.

   Είδαμε το φως να κελαηδάει στις φλέβες του χόρτου και της πέτρας.Τώρα η σιωπή φωνάζει και προδίδει τα λόγια μας

  Ο αποχαιρετισμός πλησιάζει.

 Ας ταξιδέψουν τα τραύματα της λύπης  μακριά μας.

 Ο τίτλος θέλει αντοχή και η αρχή ελπίδα.  ''΄Αξιζε τον κόπο να υπάρξουμε για να συναντηθούμε''.

Για την τόλμη του δικού μου ρίσκου να σας ανοίξω τη καρδιά μου, σας ζητώ να με συγχωρέσετε. Για την αγάπη, την υπομονή,και την ευγένεια του δικού σας ρίσκου να διαβάσετε τα γραπτά μου.

Σας ευχαριστώ μ΄ όλη μου την καρδιά

 Και εύχομαι στον αξιέπαινο ΄΄ Πολιτιστικό Σύλλογο Χωματερού΄΄ να συνεχίσει τις δραστηριότητές  του καθ΄ όλες τις κατευθύνσεις με σφρίγος και αγάπη για την ανάδειξη του αξέχαστου Χωματερού.

  Άγιος Ανδρέας  25 Φεβρουαρίου 2007- Αικατερίνη Χριστοπούλος -Συνταξιούχος Δασκάλα

....................................................................................................................................................................................

Φίλοι μου,

  Στο σχολείο, που όταν λειτουργούσε ο μαυροπίνακας, η κιμωλία τα τετράδια, τα βιβλία, ήταν εικόνες της καθημερινότητας. Γενιές αρκετές μεγάλωσαν σ΄ αυτό με επιτυχία. Οι εποχές όμως αλλάζουν. Ακολουθώντας τις εξελίξεις και ακούγοντας  ίσως επιθυμίες, με πίστη στις παραδόσεις και στόχο την πρόοδο, πρωτοπορείτε με την δημιουργία  Γεωλογικού  Μουσείου στο σχολικό χώρο του χωριού σας αφού εξέλειπε ο λόγος και έπαψε να χρησιμοποιείται για το σκοπό που έγινε. Πρωτοπορείτε, όταν στοχεύετε στο διαρκή μορφωτικό ρόλο του χώρου, δεδομένου ότι το μουσειακό αντικείμενο, θα προβάλλει, θα διαφυλάσσει και θα μελετάει τα τοπικά γεωλογικά πετρώματα. Θα είναι ένα σημείο αναφοράς στον πολιτισμό, την φυσική Ιστορία και το περιβάλλον, που είναι και το ζητούμενο. Ευελπιστούμε στη συνεχή προσπάθειά σας για το εμπλουτισμό του.

  Πρωτοπορείτε γιατί στην περιφέρειά μας είσαστε μοναδικοί και σας αξίζει έπαινος.Τυχαίνει να σκέφτομαι ότι η ζωή είναι όμορφη τελικά, ότι την ευτυχία την έχουμε εντός μας, ότι υπάρχει παντού ομορφιά αρκεί να θέλεις  και να ξέρεις να την δεις.Με τον καιρό βλέπω ότι μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής και στη μάχη για την επιβίωση, ξεχνάμε να δούμε τις μικρές στιγμές ευτυχίας που δίνουν χαρά και ανακούφιση στην καθημερινότητά μας. Ενώ στην ουσία αποζητάμε λίγα πράγματα για να είμαστε καλά, έναν άνθρωπο να μιλήσουμε, έναν φίλο, μια αγκαλιά, τα προσπερνάμε. Δεν έχουμε μάθει να τα αφήνουμε να ακουμπάνε μέσα μας και να μας γαληνεύουν.

  Η επικαιρότητα δείχνει ότι η ελευθερία μπορεί να είναι, για τον άνθρωπο, αβάσταχτο φορτίο καθώς είναι πού δύσκολο να μάθει να τη εκτιμά, να την διαχειρίζεται και να την υποστηρίζει. Είναι εύκολο να είναι κανείς παιδί παρά ενήλικας, αφού πιστεύουμε ότι είναι πιο εύκολο ή πιο ανώδυνο να αποφασίζουν άλλοι για μας. Σας αποκαλώ φίλους, και το εννοώ, γνωρίζοντας ότι η φιλία είναι συγγένεια εκ πνεύματος.

     Σ΄ αυτήν παραμένω και  φιλικότατα.

Ευχαριστώ

Βασίλης Μπίζος-Συνταξιούχος Δάσκαλος

..........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Προς τον Γραμματέα του Πολιτιστικού Συλλόγου Χωματερού

'' Άγιοι Θεόδωροι''  κ. Διονύση Κοσμά

Αγαπητέ μου Διονύση

     Αν και έχει περάσει αρκετός χρόνος από την αξέχαστη εκείνη πολιτιστική βραδιά στο χωριό σας, όπου μεταξύ των άλλων τιμήσατε εμάς τους παλιούς δασκάλους σας, με αναμνηστικές πλακέτες,αισθάνομαι επιτακτική ανάγκη να σας αποστείλω την παρούσα επιστολή μου, για να εκφράσω, από καρδιάς, ευχαριστήρια λόγια προς τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού σας, για την πρωτοποριακή, γόνιμη πολιτιστική ιδέα που είχατε να πραγματοποιήσετε στις 24 Αυγούστου 2006 τέτοιες εκδηλώσεις που όλους μας συνεκλόνισαν  και μας συγκίνησαν.

  Είχα διαπιστώσει και προβλέψει, όταν είχα λάβει  την τιμητική πρόσκλησή σας  να παραστώ στις εκδηλώσεις εκείνης της βραδιάς, ότι η θεματολογία του προγράμματός  σας, πέραν του τυπικού παραδοσιακού χαρακτήρα, που λαμβάνει χώρα κατά  την πανηγυρική εορτή του Αγίου Διονυσίου, Πολιούχου του χωριού σας, περιείχε κάτι πολύ διαφορετικό.

   Πράγματι, δεν διαψεύστηκα,διότι το αντάμωμα εκείνης της βραδιάς, έξω  από το σχολικό κτίριο του τότε Μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου, βρεθήκαμε όλοι μας, εμείς οι πρώτοι δάσκαλοί σας, εσείς οι τότε μαθητές μας, όσοι επιζώντες γονείς σας υπάρχουν, τα παιδιά σας και πλήθος άλλων συγχωριανών και φίλων σας για να θυμηθούμε το παρελθόν, να δώσουμε χρώμα και πολιτιστικό άρωμα στο παρόν και ευχές ελπίδας για ένα καλλίτερο μέλλον. Σε διαβεβαιώνω Διονύση, αξέχαστε, καλέ μαθητή μου ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις έχουν ιστορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον. Σε μας τους δασκάλους αποδεικνύουν ότι οι διαχρονικές αξίες και αρχές της ζωής, που σας διδάξαμε μέσα και έξω από το σχολικό εργαστήρι, βρίσκουν στο διηνεκές την πραγμάτωσή τους.

   Οι πολιτιστικές αυτές εκδηλώσεις διευρύνουν τον ορίζοντα της επικοινωνίας μας.Διασώζουν χώρους και συνήθειες ζωής, που ο χρόνος δεν εξαφανίζει και θα παραμένουν ως μαρτυρία-παρακαταθήκη για τις επερχόμενες γενεές.

Με πολλή αγάπη ο Δάσκαλός σου

Διονύσης Πετράκος

 

...............................................................................................................................................................................................................................

                                             Χωματερό δεν σε ξεχνώ          

  Όταν έλαβα την τηλεφωνική πρόσκληση του Πολιτιστικού Συλλόγου Χωματερού, το μόνο που συγκράτησα ήταν η φράση ΄ ''παρελθόν,παρόν και μέλλον.''

  Οι αναμνήσεις κατέκλυσαν το πνεύμα μου .Ο Αποστόλης, ο Χρήστος, ο Παναγιώτης , ο ΄΄χοντρός΄΄ και οι άλλοι … απόφοιτοι της ΄ ''Ακαδημίας''  τι να γίνονται άραγε;

  Ο  ποιητής της μελαγχολίας ο Βασίλης  Τερτίπης ;  τον τιμούν εν ζωή ή μετά θάνατον;Παρόλες τις δουλειές που είχα, η απόφασή μου ήταν αμετάκλητη και βέβαια θα πήγαινα.Θα ήταν- πέρα απ΄τη λαχτάρα, να δω αγαπημένες μορφές μαθητών και φίλων – μια καλή ευκαιρία να βουτήξω στις αναμνήσεις και να αποτίσω φόρο τιμής στο μέρος που έγινα   Άντρας και  ΔΑΣΚΑΛΟΣ.

  Όταν πρωτοδιορίστικα στο Χωματερό,ως Δάσκαλος, το μόνο εφόδιο που είχα ήταν ένα χαρτί που ουσιαστικά δε σήμαινε τίποτε.

  Εκεί απέκτησα τις βασικές Παιδαγωτικές Αρχές και ιδιαίτερα αυτή που λέει ότι η βία και ο  αυταρχισμός δεν προσφέρουν στην εκπαίδευση το παραμικρό και ότι χωρίς αμοιβαία αγάπη Δασκάλου και μαθητή το σχολείο είναι νεκρό.

  Μαθητές άριστοι μπορούν να γίνουν. Άνθρωποι όμως; Εκεί επίσης απέκτησα τον αυτοσεβασμό μου κατά την αντιπαράθεση που είχα με τους ισχυρούς της εποχής, για τα παιδαγωγικά και γλωσσικά μου πιστεύω και εκεί γνώρισα την άδολη και ανυπόκριτη φιλία.

           Χωματερό δεν σε ξεχνώ.

   Όσο ζω και μπορώ, παρά την απόσταση που μας χωρίζει, σε κάθε ευκαιρία, θα σε επισκέπτομαι για να  αντλώ δυνάμεις.

       Θα ήταν παράλειψή μου να μην  αναφερθώ και στην εξαιρετική βραδιά πολιτισμού στο  Χωματερό, της Πέμπτης 24-8-2006 , όπου ανακοινώθηκε η μετατροπή του σχολείου σε εκθεσιακό χώρο Γεωλογικής Κληρονομιάς με την πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής και των κυριών Αναστασίας Κουτσουβέλη και Γεωργίας Φέρμελη.

     Είναι θαυμαστό το ότι σε ένα χωριό των 100 μόνιμων κατοίκων συγκεντρώθηκαν 500  και πλέον άτομα για να ακούσουν τη με μοναδικό τρόπο παρουσίαση του έργου του Βασίλη Τερτίπη καθώς και ΄΄το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του σχολείου΄΄. Κυριολεκτικά οι πάντες καθηλώθηκαν απ΄τη θαυμάσια παρουσίαση που θα τη ζήλευαν  και οι καλύτεροι επαγγελματίες των εκδηλώσεων.

   Τα απλά συγχαρητήρια στους συντονιστές της εκδήλωσης, στις παρουσιάστριες και στο Προεδρείο  του Συλλόγου, θα ήταν φτωχά μπροστά στην πραγματικότητα.

      Αδυνατώ  να πω τίποτε άλλο. Μόνο ένα μεγάλο ΕΥΓΕ  και  ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

   Πυργετός   Λαρίσης 5-9-2006

  Χρήστος Νταλαπάσχας-Δάσκαλος

.................................................................................................................................................................................................................................

                                     Εκχυλίσματα συναισθημάτων…

  Και ξαφνικά ΄΄υποψιάστηκε΄΄ ο τόπος. Οι μνήμες, οι συνειδήσεις και οι ψυχές ταρακουνήθηκαν. Μια γλυκιά, μια δημιουργική αναστάτωση, προκλήθηκε στο μικρό χωριό και τα πέριξ.

  Αιτία, η πρωτοβουλία των παιδιών του να τιμήσουν εκεί στο χώρο τους, στην αυλή του–παλιού- σχολείου, το βράδυ του πανηγυριού τους, το μεγάλο  το σεμνό-σπάνιο γνώρισμα των καιρών μας-αγωνιστή του πνεύματος, τον ποιητή του  καημού, το μπάρμπα Βασίλη τον Τερτίπη. Τιμήθηκαν και οι δάσκαλοι που δίδαξαν στο  Χωματερό. Η συγκινησιακή φόρτιση μεγάλη.

 Εκχυλίσματα συναισθημάτων προκλήθηκαν και μια βουβή συγκίνηση  ακολούθησε. Έκδηλη  η θλίψη για το σχολειό που έκλεισε, μα ο πόνος  αμβλύνθηκε, με την δημιουργία   Μουσείου  Γεωλογικής Κληρονομιάς έτσι η ζωή του με  άλλο ρόλο συνεχίζεται.

 Πολλές και σπουδαίες παρουσίες. Αρχές, πνευματικοί  άνθρωποι και όλος ο κόσμος του χωριού ντόπιοι και ξενιτεμένοι. Ένα βαθύ παραλήρημα χαράς και συγκίνησης πλημμύρισε τις καρδιές όλων μας.
   Μπράβο Γιώτα, μπράβο Διονύση, μπράβο παιδιά!!!

   Ο πήχυς ανέβηκε ψηλά, καλή συνέχεια.

Σας ευχαριστώ θερμά

Γιώργος Σιψάς -Δάσκαλος

..............................................................................................................................................................................................................

Πολιτιστικό πολιτισμό δίδαξε το Χωματερό

  Μεσ΄ τη μοναξιά της πολιτιστικής ξεραΐλας που περνάνε τα χωριά της περιοχής μας εδώ και πολλά χρόνια, το ελπιδοφόρο μήνυμα για όλους μας, ήρθε από το Χωματερό.Προσφέρθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού, με την ομόθυμη συμπαράσταση όλων των κατοίκων του.

Όλοι μαζί, με μια προσπάθεια ζηλευτή που χρειάστηκε κόπο, μεράκι αλλά και έξοδα, μας έδειξαν πως πρέπει να πορευόμαστε όλοι οι άλλοι εμείς, στηριζόμενοι στις αστείρευτες πηγές της πολιτιστικής και πνευματικής μας κληρονομιάς.

Το Χωματερό είχε από παλιά πλούσια τέτοια κληρονομιά,  που οι σημερινοί του άνθρωποι  σε πείσμα δεν την ξέχασαν.

Την ξαναζωντάνεψαν, την πρόβαλαν τέλεια, γέμισαν μ΄ αυτή ένα ολόκληρο διήμερο,  κι έκαμαν όλους μας τους απέξω να τους καμαρώσουμε πολύ και να τους ζηλέψουμε!

Τις εκδηλώσεις τους ξεκίνησαν στις 23 Αυγούστου, παραμονή της γιορτής του Αγίου Διονυσίου Πολιούχου και προστάτη του χωριού τους.

  Στο μεγάλο και καλοφροντισμένο προαύλιο του σχολείου μαζεύτηκε κόσμος πολύς απ΄ όλη την περιοχή, που με άνεση βολεύτηκε στα πεντακάθαρα τραπέζια και καθίσματα.

 Ο Νομάρχης Μεσσηνίας, ο Δήμαρχος Κορώνης με μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς και οι λοιπές τοπικές αρχές, έδωσαν το παρόν και δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους γι αυτό το πανηγύρι που έβλεπαν.

Η ζωντανή ορχήστρα με παραδοσιακούς σκοπούς ερέθιζε το ενδιαφέρον όλων και συγκινούσε .

Τη δεύτερη βραδιά το χωριό δια του Πολιτιστικού Συλλόγου, παρουσία και πάλι της Δημοτικής Αρχής, τίμησε με αναμνηστικές πλακέτες όλους τους Δασκάλους που πέρασαν από το χωριό (γεγονός όχι και τόσο συνηθισμένο) καθώς και τους δικούς του πνευματικούς ανθρώπους που τιμούν το χωριό τους με το έργο τους και την παρουσία τους. Σαν τέτοιο πρόσωπο τιμήθηκε ο κ. Βασίλης Τερτίπης για το πλούσιο λογοτεχνικό του έργο.

Το όλο έργο του , με μια πολύ εμπεριστατωμένη ανάλυση, παρουσίασε η φιλόλογος κ. Παναγιώτα  Κατσίβα.

Η συγκίνηση ήταν διάχυτη στα πρόσωπα όλων και ιδιαίτερα των τιμώμενων προσώπων.

Στο τέλος της εκδήλωσης ο κόσμος επισκέφτηκε το ανακαινισμένο κτίριο του σχολείου που λειτουργεί σαν Εκθεσιακός Χώρος Γεωλογικής Κληρονομιάς.

Στη συνέχεια όλοι επισκέφτηκαν τον μπουφέ, όπου υπήρχαν άφθονοι μεζέδες, γλυκίσματα και αναψυκτικά. Όλα προσφορά του Πολιτιστικού Συλλόγου.

 Γενικά κατά το διήμερο των εκδηλώσεων, υπήρχε διάχυτο ένα έντονο κλίμα Πολιτιστικού Πολιτισμού και ζηλευτής φιλοξενίας.

Σαν μια από τις δασκάλες που τιμήθηκαν, συγχαίρω τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Αναστάσιο Μισέρο, όλα τα μέλη του Συλλόγου και όλους όσους βοήθησαν στην επιτυχία  της εκδήλωσης και μέσα από τη καρδιά μου σας Ευχαριστώ όλους για την τιμή που μου κάνατε.

Δήμητρα Παραπονιάρη

 Δασκάλα στο Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Χωματερού 1969-1970
 

.............................................................................................................................................................................................

                    Το σχολείο δεν έκλεισε ποτέ, απλώς δε λειτουργεί…

 '' Ήταν μια βραδιά ανήσυχη, ανήσυχη από τον αέρα και τις θύμησες. Ανήσυχα τα μάτια των διοργανωτών  που πίστεψαν και τόλμησαν μια τέτοια συνάντηση. Ανήσυχα και τα μάτια των τιμώμενων προσώπων για το τι θα πουν και πως θα το πουν. Ιστορίες από τα παλιά για το σχολείο τους,  ιστορίες από το σήμερα για το μουσείο τους. Ναι το σχολείο – μουσείο τους, ντυμένο με τα καλά του, παρακολουθούσε την εκδήλωση νιώθοντας δικαίωση. Τα θρανία έγιναν  θήκες για την έκθεση ευρημάτων από την εποχή που η περιοχή ήταν μια μεγάλη λίμνη, τα βιβλία χάρτες, το χρώμα άλλαξε. Οι δάσκαλοί του, άλλοι από μακρυά άλλοι από πιο κοντά, ήρθαν για μια ανθοδέσμη και ένα ευχαριστώ, ή μάλλον για πολλά ευχαριστώ.

   Ήμουν στην πρώτη σειρά και είδα τα μάτια τους γεμάτα υπερηφάνεια, νοσταλγία, συγκίνηση. ΄΄Βρίσκεται εδώ μαζί μας ο ποιητής μας κ. Βασίλης Τερτίπης΄΄, η προσφώνηση, τα ποιήματα , ο Νοτιάς του, που τον γυρνούσε πάντα στον τόπο του όσο μακριά και αν ήταν. Η απαισιοδοξία του  που έγινε ποίηση η αγάπη του για τα αμπέλια του η Ανδρομάχη και η Ελένη του διαβάστηκαν με φωνή συγκλονιστική, σχεδόν υποβλητική.  ΄΄ Μας έκανε η ερμηνεία της να καταλάβουμε την ποίησή του΄΄ είπαν οι άνθρωποι του χωριού για την εκφωνήτρια.

  Βραβεία στους επιτυχόντες μαθητές, υπερήφανες γιαγιάδες. Το τέλος της εκδήλωσης βρήκε το προαύλιο του σχολείου να γεμίζει από συζητήσεις, συστάσεις και χαμόγελα ικανοποίησης. Και πώς να μη  νιώθουν ικανοποίηση οι κάτοικοι του μικρού Χωματερού το σχολείο τους δεν έκλεισε ποτέ, απλώς δε λειτουργεί.     

    ΄΄ Πως σου φάνηκε η εκδήλωση;΄΄  με ρώτησαν.Πώς να μου φάνηκε;  Ήταν η καλύτερη ευκαιρία που θα μπορούσε να δοθεί σε εμάς του νεώτερους να θυμηθούμε και να εκτιμήσουμε περισσότερο τους δικούς μας δασκάλους.Και τέτοιες ευκαιρίες τις έχουμε μεγάλη ανάγκη΄΄

   Ελένη Κίτσου

  Φιλόλογος

 

...............................................................................

Ένα κλίμα κομψής υπερηφάνειας….

   Η πολιτιστική βραδιά στο χωριό μου,  τον Αύγουστο του 2006,  την ημέρα του πανηγυριού μας ήταν πολύ εποικοδομητική.

  Ο  κόσμος που είχε συγκεντρωθεί ήταν αρκετός, η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί ήταν ευχάριστη και συγχρόνως συγκινητική. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Οι παλαιότεροι ένιωθαν συγκίνηση καθώς και νοσταλγία, αναπολώντας τα παιδικά τους χρόνια μέσα απ ΄τα πρόσωπα των δασκάλων τους, που με χαρά συναντούσαν ύστερα από χρόνια.

 Επίσης οι μνήμες ήρθαν στο προσκήνιο και ο χρόνος γύρισε πίσω, όταν έγινε αναφορά του χωριού αλλά και των κατοίκων του. Μια αναφορά που περιλάμβανε την καταγωγή των κατοίκων, την οργάνωση από αυτούς μιας μικρής κοινωνίας σε αυτό το σημείο και μεταγενέστερα την ίδρυση της εταιρίας, με σκοπό την εξόρυξη του κάρβουνου απ΄ το υπέδαφος. Ο θαυμασμός των ακροατών, αλλά και ο δικός μου, κορυφώθηκε όταν ειπώθηκε με πόσο κόπο και δυσκολίες οι κάτοικοι είχαν ιδρύσει το Δημοτικό σχολείο του χωριού.

 Επιπροσθέτως, το αφιέρωμα στο ποιητικό και συγγραφικό έργο του Βασίλη Τερτίπη, άνοιξε δρόμους για τη έργο  του Βασίλη Τερτίπη, άνοιξε δρόμους για την έκφραση συναισθημάτων. Το μήνυμα ήταν το εξής : η τέχνη, η δημιουργικότητα και η μάθηση, απελευθερώνουν μυαλό και πνεύμα.

  Τέλος ένα κλίμα κομψής υπερηφάνειας κατέκλυσε τις οικογένειες των παιδιών που βραβεύονταν για την επιτυχία τους στο Πανεπιστήμιο με την προσφορά ενός λεξικού.  

Προσωπικά , η χαρά μου ήταν απέραντη όταν έλαβα και εγώ το βραβείο της ΄΄φοιτήτριας ΄΄, ενός πολυπόθητου τίτλου που απέκτησα καθόλου εύκολα και που αναμφισβήτητα θα προσπαθήσω να κατακτήσω στην ουσία του.

Μπαγατέλα Βασιλική του Ηλία

Πρωτοετής Φοιτήτρια Φιλοσοφικής

Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

  20  Μαρτίου 2007

...................................................................................................................................................................................

Aναπολώντας το χθες…

…. Ήταν μια βραδιά που τα είχε όλα.

Στιγμές ιστορικές της δημιουργίας του χωριού μας, ποίηση αφιερωμένη στο ξεχωριστό

 ποιητή μας Βασίλη Τερτίπη , μα πιο πολύ είχε μνήμες.

Μνήμες νοσταλγικές που μας ταξίδεψαν πίσω στο χρόνο και μας γέμισαν συγκίνηση.

Οι μεγαλύτεροι θυμήθηκαν, οι νεώτεροι και τα παιδιά έμαθαν και όλοι σχεδόν

ξανανταμώσαμε συγκινημένοι τους πρώτους δασκάλους του μικρού σχολείου, ζώντας

ανεπανάληπτες στιγμές.

Βραδιά τρυφερή, όμορφη νοσταλγική.

Σας ευχαριστούμε που τη διοργανώσατε και τη ζήσαμε μαζί.

Κωνσταντοπούλου Σταυρούλα

Βιοπαθολόγος

Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας- Πειραιώς.

...............................................................................................................................................................

               Μια βραδιά γεμάτη συγκίνηση…   

  Ήταν εκπληκτική η βραδιά εκείνη αφιερωμένη στον ποιητή και στους δασκάλους που πέρασαν από το σχολείο του Χωματερού.

 Ένας φόρος τιμής στα γράμματα… Μα το πιο σημαντικό κομμάτι οι βασικοί πρωταγωνιστές της βραδιάς ήταν εκείνοι που έκαναν δυνατή την υλοποίησή της…

Τα παιδιά, οι μαθητές του τότε … εκείνοι που γεμάτοι σεβασμό και αγάπη έσκαψαν στο πέρασμα του χρόνου και ξανάφεραν κοντά τους και κοντά μας εκείνους που μας έδωσαν τα φτερά για να πετάξουν , που σμίλεψαν στη ψυχή τους τις ανθρώπινες αξίες.

 Εμάς τους θεατές μας πλημμύρισε η συγκίνηση, μείναμε άφωνοι μπροστά στο έργο τους.

Σας ευχαριστώ

Παναγιώτα Μπίζου του Βασιλείου

...................................................................................................................................................................

Μια Αυγουστιάτικη βραδιά γεμάτη συναισθήματα…

Αναμνήσεις και συναισθήματα από το  Δημοτικό Σχολείο Χωματερού ζωντάνεψαν εκείνη τη βραδιά στο χώρο του Σχολείου. Παλιοί μαθητές και οι δάσκαλοί τους, τα παιδιά των μαθητών αυτών, κάτοικοι και επισκέπτες της περιοχής συγκεντρώθηκαν στο σχολείο του Χωματερού και είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν μια ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε κλίμα ενθουσιασμού και χαράς. Έξω από το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου του Χωματερού, στον προαύλιο χώρο, εκπαιδευτικοί που επιτέλεσαν το διδακτικό τους έργο στο σχολείο αυτό και οι μαθητές τους είχαν την ευκαιρία να βρεθούν πάλι στον ίδιο χώρο, να ξανασυναντηθούν και να θυμηθούν μαζί πρόσωπα και καταστάσεις από το παρελθόν. Η διαπίστωση της συγκίνησης και της λαχτάρας παλιών  μαθητών να συναντήσουν τους δασκάλους τους και να θυμηθούν γεγονότα και πρόσωπα από τη σχολική ζωή με παρότρυνε να αναλογιστώ τη μεγάλη σημασία της συνεύρεσης αυτής. Ως αυριανή δασκάλα και ως παλιά μαθήτρια θα ήθελα να υπάρχουν και στο μέλλον ανάλογες  ευκαιρίες που θα επιτρέψουν σε μαθητές και εκπαιδευτικούς να ξαναβρεθούν, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να αναπολήσουν το παρελθόν.

    Στη διάρκεια αυτής της βραδιάς είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε για την ιστορία του Δημοτικού Σχολείου  και να ενημερωθούμε για την αξιοποίησή του ως Μουσείο. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος  απένειμε βραβεία στους εκπαιδευτικούς που δίδαξαν γνώσεις και αρχές στο Δημοτικό Σχολείο Χωματερού. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η βράβευση του κ. Βασίλη Τερτίπη, ενός σπουδαίου ποιητή που έχουμε   την τιμή και τη χαρά να κατάγεται από το Χωματερό. Με συγκίνηση και προσοχή ακούσαμε τα λόγια του μεγάλου ποιητή καθώς και των δασκάλων που μοιράστηκαν μαζί μας τις αναμνήσεις τους από εκείνη την περίοδο που δίδασκαν στο Χωματερό.

Επίσης επιβραβεύτηκε η προσπάθεια των παιδιών του Δημοτικού Σχολείου να εισαχθούν στα Πανεπιστημιακά και  Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας και για το λόγο αυτό ως ένα από τα παιδιά αυτά, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Πολιτιστικό Σύλλογο Χωματερού.

  Στο τέλος της βραδιάς, έντονες ευχάριστες συζητήσεις διεξάγονταν στις μικρές παρέες που σχηματίζονταν, για την εκδήλωση αυτή. Αναμνήσεις από το παρελθόν στο Δημοτικό Σχολείο Χωματερού δημιουργούσαν έντονη συγκίνηση αλλά και η νέα λειτουργία του Σχολείου ως πνευματικού χώρου δημιουργούσε συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας. Τα γελαστά πρόσωπα που συναντούσες γύρω σου επιβεβαιώνουν την επιτυχία της εκδήλωσης και δίνουν το έναυσμα για την ανάληψη παρόμοιων πρωτοβουλιών.

Χαρίτου Ευγενία του Ηλία

Τεταρτοετής φοιτήτρια

Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης

στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

 

....................................................................................................................................

       Οι  μαθητές βαθμολογούν τους δασκάλους τους…

  Μια πινελιά πολιτισμού στην άνυδρη πολιτισμικά περιφέρεια, μια ανάσα δροσιάς στον αυγουστιάτικο καύσωνα ήταν η βραδιά υποδοχής των δασκάλων από τους μαθητές τους αυτή το φορά, που σημάδεψε πιστεύουμε το φετεινό καλοκαίρι τόσο το μικρό χωριό μας, τον τόπο μας όσο και τις ψυχές δασκάλων και μαθητών που συναντήθηκαν μετά  τριάντα και πλέον χρόνια.

 Οι μαθητές βαθμολόγησαν τους δασκάλους τους με βαθμό ΄΄ΑΡΙΣΤΑ΄΄  καταξιωμένοι και αυτοί τώρα πια στο στίβο της ζωής….   και τους απένειμαν τιμητική πλακέτα κυρίως όμως τους έδειξαν την αγάπη τους σε μια συνάντηση ΄΄ανταλλαγής ΄΄ συναισθημάτων και συγκίνησης.

 Γιατί τούτο το αντάμωμα άφησε  τα χνάρια του όχι μόνο στα τιμημένα χώματα του αγαπημένου μας τόπου αλλά γράφτηκε με ανεξίτηλα χρώματα στις ψυχές και το νου μας για να θερμάνει την καρδιά μας το χειμώνα της αποξένωσης και μέχρι την επόμενη συνάντηση…                                                                              

Φώτης Πετρόπουλος

Eκπαιδευτικός

Yποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών

 

............................................................................................................................................

                                                          ΑΝΤΙ  ΠΡΟΛΟΓΟΥ

  Όταν ο ήλιος ανέβαινε στο λόγγο, χτυπούσε η καμπάνα . Ήταν το ρολόι μας. Πλησιάζοντας αργότερα στο σχολειό ήταν οι λάσπες του Μουλατσιώτη, που μας έφταναν ίσαμε με το γόνα. Κοντά, μπαλωμένα παντελονάκια , δυσανάλογα στο κορμί μας σακάκια, κουρεμένα κεφάλια, αλλά με τη φλόγα της ζωής στα μάτια. Ο κύριος Βασίλης, ο κύριος Διονύσης, οι απορίες, η αγωνία, ο φόβος-ήταν και η λούρα- αλλά η δίψα για γνώση άσβεστη.  Αρχές της δεκαετίας του ΄60.

  Ύστερα σκορπίσαμε σαν τα χελιδόνια το φθινόπωρο. Αλλού ο ένας αλλού ο άλλος οριοθέτηση στόχων, προσωπικοί αγώνες, μόχθος για το καλύτερο, νέες φιλίες, νέες αγάπες. Γονείς, τα παιδιά μας μαθητές, φοιτητές επιστήμονες .Βλεπόμαστε μια- δυο φορές το χρόνο , ένα βιαστικό  ΄΄γεια΄΄ δυο -τρεις λέξεις  για  τα καθημερινά, μα για το σχολειό  κουβέντα. Το βλέπαμε να μαραζώνει, κλειστό και έρημο, στοιχειωμένο από τις αναμνήσεις μας.

 Λένε πως μεγαλώνοντας γυρνάμε όλο και περισσότερο πίσω. Λένε ακόμα πως  χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον. Έτσι κι αλλιώς, ο ρομαντισμός κάποιων ανθρώπων, η εσωτερική τους ανάγκη για αναστήλωση ναών κι η   κοπιαστική προσπάθειά τους μας ξανάφερε πάλι μαθητές, σαράντα χρόνια μετά, στο σχολειό. Με τη  ίδια αγωνία και την ίδια λάμψη -από συγκίνηση αυτή το φορά- στα μάτια. Πάλι μπροστά στον κύριο Βασίλη, στον κύριο Διονύση, στους παλιούς συμμαθητές, με τη βεβαιότητα ότι αυτή τη φορά δε θα χαθούμε και ότι το όνειρο με τη βοήθεια όλων μας δε θα τελειώσει.

Νίκος Δ.Τερτίπης

Μαθητής στο Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Χωματερού 1962-1968

..............................................................................................................................................................................................................

Μια  βραδιά γεμάτη αναμνήσεις…

   Όσοι  είχαν την τύχη να βρεθούν τον Αύγουστο του 2006  στο χωριό μας δοκίμασαν ιδιαίτερες χαρές και εκπλήξεις. Είδαν και έζησαν το χωριό ζωντανό και δημιουργικό όσο ποτέ άλλοτε.

Ντόπιοι και επισκέπτες  έζησαν δυο ξεχωριστές βραδιές. Την πρώτη βραδιά διασκέδασαν στο καθιερωμένο κάθε χρόνο πανηγύρι του Αγίου Διονυσίου. Η δεύτερη βραδιά, ίσως και η πιο εποικοδομητική, ήταν αφιερωμένη στους δασκάλους που δίδαξαν στο δημοτικό σχολείο του χωριού και στο ΄΄λόγιο΄΄ της τοπικής κοινωνίας , τον κ . Βασίλη Τερτίπη .

 Στο ίδιο προαύλιο, που πριν από αρκετά χρόνια, αντηχούσε από τις φωνές των μικρών μαθητών, ύστερα από μερικές δεκάδες χρόνων οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να τιμήσουν με έναν απλό ξεχωριστό τρόπο τους δασκάλους τους. Δάσκαλοι και μαθητές με άσπρα μαλλιά πια, έζησαν στιγμές μνήμης και συγκίνησης, που τους πήγαν αρκετά χρόνια πίσω.Ο δάσκαλος αυστηρός πίσω από την έδρα, σε κάποια απόσταση από τον μαθητή. Θέλει τον μαθητή υπάκουο και πειθαρχημένο. Και τώρα μια ανθοδέσμη , μια τιμητική πλακέτα και ένα κρυφό δάκρυ συγκίνησης αρκούν να τους φέρουν  κοντά τον  έναν στον άλλον.

Μέσα σ΄όλα αυτά δεν ξεχάστηκε και ο ΄΄λόγιος΄΄ του χωριού  ο κ. Βασίλης Τερτίπης. ΄Ένας  εξαίρετος άνθρωπος, που χρόνια τώρα σιωπηλά, προσφέρει γράφοντας, λιθαράκι- λιθαράκι στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.

Απλοϊκά και με βαθιά συγκίνηση παρακολούθησε τη μικρή παρουσίαση του έργου του.

Μια παρουσίαση που ίσως   τον  εμψυχώσει  με δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει να γράφει.

Μετά από αυτή τη εκδήλωση, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε να είναι τούτη η αρχή μιας σειράς τέτοιων εκδηλώσεων που θα δώσουν ζωή στον τόπο μας.

Ζαφειροπούλου Μαρία-Δασκάλα

.............................................................................................................................................................................................................................

 Μια ξεχωριστή βραδιά…

Μέσα από  αυτές τις λίγες γραμμές, θέλω να εκφράσω τη χαρά και τη συγκίνηση που νοιώσαμε όλοι εμείς που ζήσαμε αυτή τη μαγευτική βραδιά του Αυγούστου 2006. Συγχαίρω τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου μας που συνέλαβαν αυτή την πρωτοπόρα- μεγάλη ιδέα για τα τοπικά δεδομένα!

 Μια βραδιά ξεχωριστή, γεμάτη μνήμες, συγκίνηση και ενθουσιασμό, όπου παλιοί μαθητές τίμησαν τους δασκάλους τους που πέρασαν τα πρώτα χρόνια τους από αυτό το σχολείο.

Συγκίνηση  επίσης από τη μεστότητα και τη γοητεία του λόγου, που παρουσίασε μέρος του σημαντικού έργου του ποιητή του χωριού μας , του  Βασίλη Τερτίπη.

Είναι επίσης μεγάλη η χαρά που μου παραχωρήθηκε αυτός ο μικρός αλλά τόσος σημαντικός χώρος, μέσα σ΄ αυτό το   έντυπο του συλλόγου μας, ως μέλος του, αλλά και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου μας.

 Θέλω να υποσχεθώ με την ιδιότητά μου αυτή, αλλά περισσότερο από αγάπη για τον τόπο μας, την ιστορία του και τον πολιτισμό του, ότι θα  προσπαθώ πάντα να συνεισφέρω  για μελλοντικές επιτυχίες, για τις οποίες είμαι πεπεισμένος.

Με τιμή

Δημήτρης Κ. Μουντζούρης

Μέλος  Συλλόγου

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Κορώνης

....................................................................................................................................................................................

                                             Εμπόδιο στη λησμονιά…

   ΄Ηταν ξεχωριστή τούτη η εκδήλωση το Αυγουστιάτικο βράδυ του καλοκαιριού. Θα μείνει για πάντα στο μυαλό μας  αφού θα ζεσταίνει τη ψυχή μας κάθε φορά που θα την αναπολούμε.

 Χαρήκαμε, γελάσαμε μα και κλάψαμε κείνο το βράδυ αφού βρεθήκαμε μπροστά στους δασκάλους μας και σταθήκαμε τυχεροί  ΄΄να κοινωνήσουμε χτεσινές χαρές, φωνές παιδιών, πίκρες, μνήμες… που σα να τις έφερνε ο αέρας πού λύγιζε τους ψηλούς ευκαλύπτους΄΄ όπως γράφει η κ. Φίλντιση στο αφιέρωμα για το Βασίλη Τερτίπη .

 Χαρήκαμε που το σχολειό μας πια δεν θάναι κλειστό αλλά θα λειτουργεί σαν εκθεσιακός χώρος.

 Κλάψαμε στο αντάμωμα με τους δασκάλους μας  όταν ακούσαμε τα λόγια τους ύστερα από τόσα χρόνια την ώρα της βράβευσής τους.

 Γελάσαμε αναπολώντας μαζί  τους στιγμές απ΄ τα μαθητικά μας χρόνια !...

 Χαρήκαμε και για τον ποιητή του χωριού μας  που εκείνο το βράδυ δεν τον είδαμε  στα ΄΄κουτσουράκια΄΄ ούτε στη μεγάλη βεράντα του σπιτιού του να γράφει, να γράφει  αλλά να είναι μαζί μας και  να βραβεύεται για το έργο του.…Ο λόγος της κ. Κατσίβα για τον ποιητή συγκινησιακός και συγκλονιστικός .Γιώτα σ΄ευχαριστούμε !!

 Χαρήκαμε και για τα παιδιά μας - φοιτητές πια- που βραβεύτηκαν μπροστά στο ναό της γνώσης, εκεί που διδάχτηκαν τα πρώτα τους γράμματα οι γονείς τους.

΄'Τι να σου πω παιδάκι μου έκλαιγα ούλη τη νύχτα΄΄. Τα λόγια της Θειαθηνάς του χωριού κρύβουν μέσα τους το μεγαλείο της βραδιάς εκείνης.

  Μακάρι ο ρομαντισμός και η θέληση  κάποιων ανθρώπων κείνης της βραδιάς να γίνει αφορμή για παρόμοιες  εκδηλώσεις..

  Ας είναι τούτο το αντάμωμα- αφιέρωμα της εκδήλωσης εμπόδιο στη λησμονιά που ο χρόνος θα μας φέρει…

    Διονύσης Κοσμάς-Μαθητής 1962-68

   Μαθηματικός 4ου Γεν. Λυκ. Περιστερίου

   Γραμματέας του Συλλόγου

.........................................................................................................................................

 

       Ευχαριστώ  ΄΄από καρδιάς΄΄…

  Με την επιστολή  μου αυτή θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Χωματερού  Ν. Μεσσηνίας τα οποία με προσκάλεσαν να παραστώ στην εκδήλωση που οργάνωσαν προς τιμήν  των δασκάλων τους , στο χώρο του Δημοτικού σχολείου του  Χωματερού.

  Με το τέλος αυτής της  υπέροχης βραδιάς ( χωρίς καμία διάθεση  υπερβολής)  έφυγα με την καρδιά μου χαρούμενη, γιατί διαπίστωσα ότι είναι μεγάλη αξία η αγάπη και η εκτίμηση στους δασκάλους  μας.
  Μέσα στη χαοτική εποχή που ζούμε , οι άνθρωποι ενός μικρού Συλλόγου, απέδειξαν ότι ακόμα υπάρχουν μικρές κοινωνίες που μπορούν να κάνουν μεγάλα και αξιόλογα πράγματα.

 Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι να κρατήσετε αναμμένο το φάρο των αξιών και του πολιτισμού μας στο όμορφο Χωματερό.

Με εκτίμηση

Παν. Οικονομόπουλος-Συνταξιούχος ΟΣΕ

..............................................................................................................................................................................................................................................

Kαι πάλι ΄΄στ΄αλώνια΄΄…..

 Τούτο το χωριό πάντα ξεχώριζε.Ο χρόνος στο πέρασμά του έχει  φέρει αμέτρητες αποδείξεις της ιδιαιτερότητας αυτού του τόπου. Ένας αέρας προόδου, δημιουργίας και πνευματικής αναζήτησης φυσούσε ανέκαθεν στο χωριό μας, κόντρα στον αυτονόητο για πολλούς συντηρητισμό και την απραξία της επαρχίας.

 Δεν θα μπορούσε λοιπόν παρά εκείνη η ζεστή βραδιά του Αυγούστου να μύριζε μοναδικότητα. Μαζευτήκαμε  όλοι ΄΄στ΄αλώνια΄΄, τόσο πρόθυμα όσο και αμήχανα στην αρχή, για να  ανταμώσουμε αλλήλους.

Ψιθυρίσαμε ένα ΄΄ευχαριστώ΄΄ γεμάτο ευγνωμοσύνη στους ανθρώπους που, τιμώντας το  λειτούργημά τους και σε εποχές δύσκολες, μας δίδαξαν με τη φλόγα της καρδιάς τους σεβασμό, ομορφιά, γνώση  και ήθος.

  Αναγνωρίσαμε τα νέα μας φιντανάκια βραβεύοντάς τα για την εισαγωγή τους στα Ανώτερα και Ανώτατα  Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Πόσα και πόσα δικά μας παιδιά άλλωστε, σημερινοί γονείς, δεν είχαν ανάλογες πορείες.

   Και στο τέλος  σαν επισφράγισμα όλων, θυμηθήκαμε ξανά έναν σημαντικό δημιουργό, έναν δικό μας άνθρωπο, τον Βασίλη Τερτίπη, αναγνωρίζοντας τόσο το πολύτιμο έργο του όσο και τη  σιωπηλή , γεμάτη ταπεινότητα και αξιοπρέπεια πορεία του μέσα στο χρόνο….

 Ανταμώσαμε ξανά λοιπόν, με τη διάθεση αναπόλησης να είναι έντονη, τα συναισθήματα δυνατά, γεμάτα νοσταλγία, τη συγκίνηση αναπόφευκτη  και την  υπόσχεση κοινή να είμαστε πάλι εκεί!

Υ.Γ.Διαπιστώσαμε ακόμα   ότι το Μουσείο Γεωλογικής Κληρονομιάς δεν είναι ανέκδοτο. Είναι μια πραγματικότητα  και βρίσκεται στο χωριό μας. Πως είπατε…;

    Xολαργός   26 Μαρτίου 2007

    Μουλατσιώτης Φώτης του Χρίστου

   Καθηγητής Φυσικής Αγωγής

  Μαθητής  στο Δημοτικό Σχολείο  1977-1983

......................................................................................................................................................................

''Ξαναγίναμε παιδιά''

 Όταν κάποιος έστω και μέσα από τις αναμνήσεις ξαναγίνεται παιδί νοιώθει ξέγνοιαστος και  χαρούμενος.Αυτό συνέβη σ΄ όλους μας εκείνο το βράδυ της εκδήλωσης.
 Στα πρόσωπα όλων έβλεπε κανείς χαρά και ικανοποίηση.Ανταμώσαμε με τους δασκάλους μας, ξαναβρεθήκαμε με τους συμμαθητές μας και θυμηθήκαμε

πράγματα που οι έννοιες της καθημερινότητας είχαν σκεπάσει.Εκείνο το βράδυ ΄΄ γνωρίσαμε ΄΄ τον ποιητή του   χωριού μας κ. Βασίλη Τερτίπη, που κάθε βράδυ ΄΄βλέπαμε΄΄.

Εκείνη το βράδυ ανακαλύψαμε τη χαμένη αθωότητά μας.

Βασίλης Κατσίβας

Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου μας

.............................................................................................................................................................

΄΄Zήσαμε…΄΄

  Ήταν μια ξεχωριστή βραδιά η 24η Αυγούστου του 2006 στο Χωματερό και δεν ήταν το θέαμα, ούτε η εναλλαγή των εικόνων που κράτησαν το ΄΄ακροατήριο΄΄ με κομμένη την ανάσα΄΄.

 ΄ Ηταν ο λόγος. Αυτή η μαγεία των λέξεων που γένναγε μέσα μας εικόνες, τσίμπαγε τα συναισθήματά μας και προκαλούσε σε όλους μας ένα διαρκές ρίγος συγκίνησης.

  Είδα πολλούς εκείνο το βράδυ να σκουπίζουν αυτό το ΄΄σκουπιδάκι΄΄ της συγκίνησης.Ζήσαμε δυο ώρες με γέλιο, δάκρυ και πολλή χαρά

Νοιώσαμε άνθρωποι.

Σταυρούλα Δημακέα -Κατσίβα

...................................................................................................................................................................

΄΄ H συγκίνηση μιας βραδιάς αξέχαστης… ΄΄

 Την 24ην του μηνός Αυγούστου  του 2006 που η Εκκλησία μας πανηγύριζε την μετάθεση του σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου πολιούχου  μας, το βράδυ πραγματοποιήθηκε  από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μας στο χώρο του Δημοτικού σχολείου εκδήλωση αφιερωμένη στο σχολείο –στο δάσκαλο –στον ποιητή. Βρεθήκαμε όλοι άφωνοι και εγώ ως εφημέριος του χωριού μας μετά από τόσα χρόνια να αντικρίζεις τους δασκάλους που πέρασαν από τούτο το σχολειό.Ως λειτουργός του Υψίστου η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη διότι αντίκρισα την δασκάλα μου

 κ. Κατίνα Χριστοπούλου έμπροσθεν στην πόρτα του σχολείου μοτ μετά από 50 χρόνια.Γεμάτη η καρδιά μου από αναμνήσεις του 1950 ως μικρός μαθητής και τώρα ευρισκόμενος στην

τρίτη ηλικία και με βουρκωμένη  την ψυχή μου γράφω στην δασκάλα μου.

• Εις  ένδειξιν άπειρης χαράς και σεβασμού και ουχί φαινομενικής στοργής

΄΄Το πετραδάκι που έχτισες με κόπο στην ζωή μου

σε ευχαριστώ δασκάλα μου με όλη την ψυχή μου΄΄

Χωματερό 7 Απριλίου 2007

Ο Εφημέριος της Ενορίας Χωματερού –Φαλάνθης-Μυστρακίου

Θεόδωρος Μπαγατέλας

....................................................................................................................

Αγαπητοί φίλοι,

  Tον  Αύγουστο του 2006 ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Χωματερού διοργάνωσε στο xώρο του Δημοτικού Σχολείου  εκδήλωση με θέμα ΄΄Βραδιά πολιτισμού στο Χωματερό΄΄

΄΄Δημοτικό Σχολείο Χωματερού-  Παρελθόν παρόν και μέλλον΄΄.Η εκδήλωση αυτή συνέπεσε χρονικά με την απόφαση της Δημοτικής Αρχής του Δήμου Κορώνης να ανακαινίσει το ερειπωμένο κτίριο του σχολείου και να δημιουργήσει Μουσείο Γεωλογικής κληρονομιάς.

Σκοπός του Μουσείου είναι:

•  Η ανάδειξη της φυσικής μας κληρονομιάς μέρος της οποίας είναι και η Γεωλογική κληρονομιά
• Η ευαισθητοποίηση των πολιτών και ιδιαίτερα των μαθητών σε θέματα περιβάλλοντος.

  Με την  δημιουργία αυτού του Μουσείου το Δημοτικό σχολείο Χωματερού γίνεται σχολείο  του Δήμου, σχολείο της Ελλάδας.

 Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα – που είχα την ιδέα αυτής της δημιουργίας-η πραγματοποίηση αυτού του έργου.

Θέλω  δε μέσα από αυτό το κείμενο να ευχαριστήσω τους συντελεστές αυτού του έργου που είναι:

• Η κ. Αναστασία Κουτσουβέλη-Γεωλόγος-Ινστιτούτο Γεωλογικών    και Μεταλλευτικών Ερευνών(ΙΓΜΕ)
• Η κ. Γεωργία Φέρμελη Εκπαιδευτικός- Παιδαγωγικό Ινστιτούτο
• Ο Δήμαρχος Κορώνης κ. Δημήτρης Βεργόπουλος  (2002-2006)
• Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Χωματερού

Με δεδομένη τη θέληση των συντελεστών είμαι σίγουρος για την επιτυχία του σκοπού και των στόχων του Μουσείου.

Παναγιώτης Μπλάνας

Καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης

Αντιδήμαρχος  Δ. Κορώνης  2005-2006

......................................................................................................................................................

΄΄Aπό το αντάμωμα εκείνης της βραδιάς΄΄

 Τούτο το αντάμωμα του καλοκαιριού τον Αύγουστο του 2006 θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη  σκέψη   και στο μυαλό μας.

 Θα μείνει όχι μόνο για την απλότητα της θεματολογίας της βραδιάς  μα περισσότερο για  την ανθρώπινη συγκίνηση που μας προκάλεσαν τούτες οι στιγμές που ζήσαμε.

   Ήταν μεγάλη μου τιμή και συγκίνηση συγχρόνως που το βράδυ εκείνο ύστερα από 50  χρόνια  είχα τη χαρά στο τέλος της εκπαιδευτικής μου πορείας να βραβεύσω  στην αυλή του σχολείου μου σαν μαθητής την αγαπημένη μου δασκάλα κ. Κατίνα Χριστοπούλου.

 Αισθανόμουν ρίγος, συγκίνηση και απεριόριστη χαρά συγχρόνως ακούγοντας τα λόγια της την ώρα της  βράβευσης:

΄΄Αγαπητά μου παιδιά…Ευχαριστώ τον καλό Θεό για την ιερή βούλησή του να με αξιώσει να συναντήσω απόψε όλους εσάς…Άξιζε τον κόπο να υπάρξουμε για να συναντηθούμε΄΄.Να  ξέρεις λοιπόν καλή μου δασκάλα πως σε τιμούν και σε θαυμάζουν όχι μόνο  οι μαθητές σου μα και οι δικοί μου μαθητές αφού για μένα είσαι η χαρά και ο οδηγός της ζωής ο άνθρωπος που σημάδεψε τη σκέψη και την καριέρα μου στα μαθηματικά και συγχρόνως με έμαθες να δημιουργώ, να αγαπώ  και να πορεύομαι στο δύσκολο μονοπάτι της ζωής με αξιοπρέπεια.

 Eμείς σ΄ ευχαριστούμε απ΄ τα βάθη της καρδιάς   μας!

 Θα ευχόμουν και γω να μπορούσα να ζήσω τέτοιες στιγμές  ανείπωτης χαράς!

Θέλω να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους βασικούς συντελεστές εκείνης της βραδιάς.

Στους άξιους εκπαιδευτικούς του χωριού μας στη συμμαθήτριά μου κ. Γιώτα  Κατσίβα που είχε την ιδέα και την παρουσίαση και τον κ. Διονύση Κοσμά, που είχε το συντονισμό και ήταν η ψυχή της εκδήλωσης και παρά τις δυσκολίες πραγματοποίησαν   το όνειρό τους.

 Νάχει ζωή τούτος ο τόπος!

Ξέρετε τι σπουδαίο καταφέρατε; Σας αξίζουν συγχαρητήρια!

12 Απριλίου 2007

Απόστολος  Ιωάν. Κοσμάς

Μαθητής 1952-1958

 Μαθηματικός στο 7ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου

..........................................................................................................................................................................................

 

Θυμόμαστε…

 Xαιρετίζω την έκδοση του αφιερώματος  του Πολιτιστικού Συλλόγου Χωματερού   στον  οποίο είμαι ενεργό μέλος. Τέσσερα χρόνια  πολιτιστικής δημιουργίας, τέσσερα χρόνια προσφορά στο πολιτισμό στο εμπόριο στο χωριό μας, τέσσερα χρόνια προσφοράς εις πείσμα του χρόνου, φθοράς οικονομικής ανέχειας και έλλειψης σταθερής στέγης.

 Στις φλέβες του Συλλόγου μας κυλάει ο πολιτισμός και πολιτισμός είναι ο πολιτισμός της ψυχής.

 Το αφιέρωμα αυτό θα βοηθήσει στην προβολή του τόπου του χωριού μας , και να θυμόμαστε.

 Να θυμόμαστε για να αποκτήσουμε ξανά την ελπίδα και το όραμα. Ένα όραμα σύγχρονο που το έχει ανάγκη το χωριό , η κοινωνία , η ψυχή και οι πολίτες.

 Οι τοπικές εκδηλώσεις και γιορτές είναι γιορτές χαράς, γλεντιού επικοινωνίας και κοινωνικότητας, εμπορικής συναλλαγής, ανανέωσης και γαλήνης. Έτσι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Χωματερού  είναι ένας φορέας που σκορπίζει όλα αυτά.Μια προσπάθεια είναι και ο Σύλλογος των Χωματερισίων. Με κάθε εκδήλωση προσπαθεί να πλησιάσει τον σκοπό του. Πόθος και φιλοδοξία μας είναι να συνεχίσουμε την πορεία μας, προβάλλοντας το ατελείωτο πανόραμα του ωραίου μας τόπου. Υπηρετούμε τον πολιτισμό. Στις φλέβες του συλλόγου κυλάει ο πολιτισμός και πολιτισμός είναι ο πολιτισμός της ψυχής.΄Οτι αγνότατα ηθικό μπορεί να μας μάθει ο πολιτισμός είναι τούτο: O ανώτατος σκοπός του ΄΄αγώνα΄΄ δεν είναι η επιτυχία  παρά , από ποιους δρόμους, με τι πειθαρχία ακολουθώντας αυστηρά τους νόμους της ηθικής και του πολιτισμού, να μάχεσαι  για την επιτυχία για την πολιτιστική αναβάθμιση του συλλόγου και γι αυτό που αγωνίζεσαι.

    Ευχαριστώ και συγχαίρω τους πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας αυτής και ιδιαίτερα τον   Γραμματέα  Δ. Κοσμά για την σύλληψη της ιδέας του αφιερώματος.

Χωματερό 15 Απρίλη 2007

Παναγιώτης Παντελή Κατσίβας

...............................................................................................................................................................................................................................................

Μας χαρίσατε ένα θησαυρό 

Ήταν εκείνη η συγκλονιστική βραδιά της 24ης Αυγούστου που ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Χωματερού διοργάνωσε στο «κλειστό» σχολειό του Χωματερού,  υπενθυμίζοντας σε καθέναν μας ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην ουσία των πραγμάτων, υπερβαίνοντας την ανούσια, υλιστική καθημερινότητά μας. «Εν αρχή ην ο δάσκαλος» μας θύμισαν οι άνθρωποι που διοργάνωσαν την εξαιρετική αυτή εκδήλωση στην οποία τιμήθηκαν όλοι οι δάσκαλοι, που δουλεύοντας τη νόηση στο σχολειό του Χωματερού, ξετύλιξαν στους τότε μικρούς μαθητές τους, σημερινούς καταξιωμένους πολίτες, την υπέροχη περιπέτεια του πνεύματος.

   Και με τι συγκίνηση παρακολουθήσαμε τον σεμνό ντόπιο ποιητή Τερτίπη, να τιμάται και να αναγνωρίζεται από τους συγχωριανούς του. Εκείνη τη βραδιά σ’ όλους εμάς, Σεις που διοργανώσατε την εκδήλωση αυτή, χαρίσατε ένα θησαυρό και βεβαίως προσδοκούμε σε πολλές άλλες ανάλογες βραδιές στο «ανοιχτό» πλέον σχολειό του Χωματερού.

Ρούλα Μουρδουκούτα- Δικηγόρος